Link: Eat, Love, Kill (2022)

For those who like deep psychological and funny dramas

I cried a lot because of the heavy emotions that characters conveyed...The past that they carried since their childhood and those traumas are really dramatic and it felt like i was experiencing everything with them. So I would recommend this drama to everyone who likes deep and thoughtful stories 🥰 This drama is funny sometimes as well. I really love it ❤
I havent finished it yet, I'm still at 10th episode but i don't want this drama to finish, cause i like everything, the vibe, the story, the characters. This drama became like home to me or like a warm blanket. Im so grateful to actors and crew for creating this masterpiece 🌟

Read More

I don't know but the show has incredible viewing pleasure.

I really loved the story, acts, music, comedy, romance, horror and thriller......If we have to talk about the acts I'm in love with it!!!. really it's been too long and I haven't seen drama like this. and I hope there is season 2 🙏because I don't wanna 16 episodes because it's really short to beautiful drama.....I really need to watch new episodes right now because when I think about the drama I'll be like so smooth...I'm in love with this drama. and I'd rather to watch this drama at night it's will be so cool...I wanna say thank you guys for this great drama I'm very grateful not only to the actors/actress but also to the cabin crew and all those who work behind the camera.

Read More

Too slow and flat

At first I feel excited to watch this series as for the first 2 eps are giving us the background story and situations for both actors.

But sadly to say, starting from ep 3 the series become slower and flat. They are keep repeating the same situation and no character development at all.

.
.
.
.
.

I stopped at ep 4 and still finding courageous to continue for next episode.

Overall (based on 4 eps), I like all the actors and actresses, they manage to give me some funny moments and mysterious parts. But i lost the sparks toward the series.
.
.
.
.
.
.
.
.

Thank you.

Read More

Unique approach of the storyline

From the short synopsis I read, it is a melodrama, mystery kinda fantasy vibe.
It starts by perking the curiosity of the viewers. In the first ep, we were introduced to the characters and slight details of the main story. Chef Eun Gye Hoon had a twin that has died when he is 10years old. He always had this link with his sister. However, when she died, he never felt the connection again. Noh Da Hyun has awakened that link somehow. And was being stalked by one of her colleagues. And then something interesting happens. It kinda reminds me of The Killer's Shopping List. Anyway, I'll continue watching this drama.

Read More

Una storia insolita.

Avevo aspetto con ansia che fosse concluso per vedere questo drama che già dalla trama mi incuriosiva e avevo ragione è proprio il mio genere.Un fantasy un po' insolito con una storia dove due sconosciuti si ritrovano uniti perché lui sente le emozioni di lei che sia tristezza,felicità o ansia.
Lui è un fantastico chef che da bambino ha perso sua sorella gemella con la quale aveva questo rapporto di sintonia particolare.Lei invece è una precaria sbadata e sta sbarcando il lunario mentre studia.
Lui decide di aprire un ristorante nel quartiere dove abitava da piccolo e dove cercherà il colpevole della scomparsa della sorella e lei invece torna a vivere con la mamma e nonna nello stesso quartiere e proprio di fronte il ristorante.Presto lui scopre che l'emozioni che prova sono di quella ragazza.Iniziano così una storia insolita dove succede un omicidio che però poi non sarà un omicidio , un intreccio di storie che porteranno presto a scoprire il colpevole della scomparsa della sorella di lui e anche a far innamorare i protagonisti.Alla fine tutto si scopre e si risolve.
A me questa storia è piaciuta tanto per come si è sviluppata durante le puntate e mi ha invogliata a vederla.Loro sono così belli e davvero bravissimi,le lacrime che verseranno loro in questo drama è impressionante.Ho scoperto con lui un altro attore fantastico che non conoscevo.
Consiglio la visione a chi piace il genere un po' fantasy misterioso ma allo stesso tempo romantico.

Read More

Não comece a assistir esperando ter todas as respostas no fim.

Love, Eat, Kill em um primeiro momento parece uma história calma e relaxante, mas só nesse primeiro momento. O “Kill” no título não está ali atoa, afinal.
Não vou me alongar muito aqui. Acho que a história desse drama foi sim bem interessante, tanto relacionado ao desaparecimento da irmã do protagonista quanto ao stalker, porém muitas perguntas não respondidas ficam no ar no final. Perguntas essas que, caso respondidas, dariam muito mais clareza para o plot e não deixariam a impressão de que os roteiristas simplesmente não sabiam explicar o motivo principal do conflito.

Todo o elenco e muito bom e os personagens são muito divertidos. Mas a ideia de todos do bairro parecerem extremamente suspeitos por nada, acho que foi um pouco demais (?). Me fez esperar muito mais do plot do que realmente era.

Read More

Od stalkingu do bratnich dusz.

Połączenie akronimu słów jedz - kochaj - zabijaj/umieraj zapewne nie jednemu skojarzy się ze sławnym tytułem 'Jedz módl się kochaj', gdzie w oryginale prym niosło przesłanie o wielowymiarowym znaczeniu odnoszącym się do kochania swojego życia. Tutaj zdecydowanie nie ma tu niczego głębszego poza słusznym podsumowanie głównych motywów na których opiera się fabuła czy raczej życie bohaterów, zarówno tych głównych jak i nawet pobocznych.

Noh Da Hyun niczym nie wyróżniająca się dwudziestokilkulatka, początkowo ukazana zostaje jako typowa biedna dziewczyna w mieście gdzie standardy są wyższe niż jej możliwości. Da Hyun w tajemnicy przed matką, zamiast studiować pracuje jako kelnerka próbując ogarnąć życie po swojemu. Tam spotyka Eun Gye Hoona - rewelacyjnego szefa kuchni, ostatnio znanego ze swoich dziwnych kapryśnych impulsów zachowań na które jak twierdzi - nie ma wpływu. Gye Hoon kryje bolesną przeszłość związaną z jego młodszą jak dotąd nie odnaleziona siostra bliźniaczką. Więź rodzeństwa była na tyle mocna że dawała wyraz w emocjach jednego z dwójki rodzeństwa, zarówno w stanach niebezpieczeństwa jak i tych entuzjastycznych momentach. Umiejętność odczuwania emocji swojej siostry Gye Hoon stracił lata temu gdy jak sądził została zabita. Całą akcje rozpoczyna krzyżowanie się dróg Gye Hoona z Da Hyun w momencie, gdy ta z kolei mierzy się z problemem zafiksowanego na jej punkcie prześladowcy z pracy. W ferworze zdarzeń Gye Hoon znów zaczyna odczuwać czyjeś uczucia tak jak to czuł w przypadku siostry, a że akurat często się pokrywają one z zachowaniami Da Hyun, szybko dochodzi do przypuszczeń że jego siostra wciąż żyje. To skłania go ponownie do poszukiwań zarówno siostry jak i rozwikłania całej zagadki związanej z jej zaginięciem.

Bez większego rozpisywania, drama mimo niespecjalnie szybkiego tempa ma w sobie ciekawą historie która mnie przyznam szczerze urzekła. Niby mamy tu szczypta fantasy z odczuwaniem odczuć co w jakiś sposób napędza akcje tej dramy, nie robiąc z niej jednocześnie rollercostera który pędzi na łeb i szyje do wybicia zębów. Początkowy motyw dramy był dla mnie po prostu świetny i generalnie żałuje że nie trwał on dłużej. Cała akcja z Jin Geunem i jego deczko psychopatycznych zapędach do zabijania swoich ofiar dawał fantastyczne napięcie które miało służyć jedynie jako wprowadzenie do głównego motywu jak i również doprowadzić do istotnych informacji związanych ze sprawą małej Gye Young. Gdy Ji Geun schodzi z piedestału prześladowcy a zmienia się w jedno z głównych źródeł informacji fabuła przybiera już formę pudelka czekoladek - czyli czego się tym razem dowiemy więcej. Gdy Da Hyun odkrywa dziury w pamięci które co rusz zaczynają wreszcie ukazywać zdarzenia z przeszłości wszystko zaczyna się rozjaśniać i układać w coraz to smutniejszą całość z którą związana jest połowa 'wioski 'oraz osoby z przeszłości głównych postaci. W międzyczasie ciągłych poszukiwań mamy ukazane również osobiste zmagania bohaterów, zarówno Da Hyun i Gye Hoona jak i pobocznych Jin U, jego ojca, matka Da Hyun, rodzina Gye Hoona itd. Nie zawsze się zdarza by postacie miały tak dosadnie rozrysowane tło przeszłości kompatybilne z obecną osobami jakimi byli, ale tu było to wyraźnie widać. Potrafiłam równie mocno przeżywać zmieszanie, wstyd, strach i smutek Da Hyun, która okazała się mocno i bardzo niekorzystnie związana z zaginięciem siostry jej chłopaka [tak tak Gye Hoon], olbrzymim poczuciem winy, żalu, porzucenia i zdradzenia jakie czuł Gye Hoon jak również Jin U, który całe swe życie zmagał się z piętnem syna mordercy. Każda osoba ma ładnie zarysowany i problem i osobowość która z tego się ukształtowała. Co najbardziej urzeka i boli w tej historii jest oczywiście finał sprawy który już nie zdradzę. Mogę natomiast szczerze powiedzieć że wszyscy bohaterowie zmagali się z rozwiązaniem sprawy, bo dużo osób przez swoją decyzję przeważyło o takim zakończeniu. Wniosek jak zwykle wysunąl się tez nieprzyjemny, że ludzie bywają okropnie egoistyczni i to ma duże, nieraz kolosalne znaczenie. To co najbardziej jednak podnosi na duchu w ciągu tej historii jest niewątpliwie wątek romantyczny Gye Hoona i Da Hyun. Moge im dać plus dużego dodatkowo za to że nie zrywali z byle pierdoły czy kaprysu, choć można w jednej scenie odnieść takie wrażenie, to jednak dochodzą do konsensusu co strasznie sobie cenie. Dojrzałość emocjonalna.

To do czego można się przyczepić to tempo jak już wspomniałam oraz sceny bez jakiegoś zasadniczego sensu. Do nich na pewno mogę zaliczyć zachowanie Jin Geuna który najpierw sie ukrywa a potem ni z gruszki ni z pietruszki wchodzi sobie na chillu do domu swoich ofiar, jakby nie pomyślał że ktoś go może pamiętać. Albo startowanie w bójce w restauracji przeciwko sześciu osobom - ta scena była wyjątkowo głupia. W normalnej sytuacji, poszkodowani by sie razem rzucili na kogoś kto próbuje sie ich pozbyc a nie nawzajem próbowali opanować sytuacje.
Kolejnym dużym minusem związanym również z zachowaniem postaci jest ciągłe włóczenie sie Da Hyun po ciemnych alejkach w których co chwila próbuje ją ktoś upolować. Dziewczyna nie wykazuje ani odrobiny instynktu samozachowawczego po jednej próbie zamachu na nią przez Ji Geuna. Kto normalny miałby odwagę wracać ciemną upiorna opuszczona alejka bez żywej duszy..
I doczepie sie jeszcze do sceny w ostatnim epizodzie przy próbie zabicia Da Hyun i Gye Hoona przez Young Hoona...Totalnie nie wiem co scenarzyści odczuwają w momencie kreowania takich scen. Seriously jakby rozumiem, że bycie sam na sam z morderca napawa przerażeniem ale że aż tak że siedzisz i patrzysz jak nawalają ci faceta, zamiast starać się ruszyć cos pomóc żeby przeważyć szale w walce. I dont know. To ma być chyba z natury poruszające, że dziewoja leży i się boi a faceci piorą sobie po pyskach. NO I TA PRZEDRAMATYZOWANA GŁĘBOKA RANA DA HYUN. W sensie, okay, krwawiła z boku, ale bynajmniej kamera pokazywała że raczej ją nie tyle przekłuto do środka co przecięto porządnie bok, a odjeżdżała na rękach Gye Hoona zupełnie jak ja gdy miałam pęknięte jelito... Nevermind, było romantycznie, przymknę oko.

Aktorstwo było wystarczająco. Ja nie mogę się przekonać w wielu momentach do Moon Ga Young, nie wiem czy tak miało być ale parło mi jakąś sztuczności z kolei Yeo Jin Goo mimo chwilami niewzruszonej miny wywierał we mnie ciągle ciepłe uczucia. Podobno jego postać miał szanse również odgrywać Lee Jun Ki czy Kim Su Ho, ale szczerze mogę powiedzieć że Jin Goo perfekcyjnie dawał vibe ciepłego braciszka, który by jego rywale na pewno nie oddali tak dobrze. Generalnie jego ekspresja osoby z takim bagażem uczuć i zmagań, która starannie wszystko stara sie zmieścić i ukryć wyszła mu perfekcyjnie. Mam nawet wrażenie że jego sztywność w tym tez sie idealnie przydała xD No i oklaski ale tylko w w pięćdziesięciu procentach dla Shin Jae Hwi grającego Ji Geuna, bo było świetnie ale jego usilne napady śmiechu wariata zrobiły przeciwne wrażenie od zamierzonego.

Podsumowując; może idealnie nie było ale było naprawdę naprawdę ciekawie. Idealna pozycja do odczucia dreszczyku emocji, rozgrzania serduszka i uronienia kilku łez. Wciągająco bo bazując na życiu.

Read More

Vale a pena assistir! Muita sensibilidade ao retratar os traumas e como foram superados!

Eu gostei muito do dorama Link. Achei a atuação maravilhosa, cenários bem construídos, imagens de pratos de dar água na boca. Amei as músicas da OST, mas "Your river in me", e "You I've missed" tiveram um lugar especial. Fiquei muito envolvida e fiz muitas teorias do que poderia estar por vir, então, é inegável que foi uma obra que me cativou profundamente. É um dorama para ser apreciado com atenção e, que fala muito de uma dor profunda, possui um conteúdo emocional bastante denso que te deixa consternado. O romance presente na história, bem como as amizades, ajudam muito a dar uma leveza, aquecer o coração e se apaixonar. A culinária também vem como uma ferramente terapêutica e que trás leveza. E esse conteúdo foi perfeitamente distribuído, fazendo a gente conseguir assistir, sentindo cada emoção mas equilibrando com momentos de leveza. Agora, a história principal sobre o desaparecimento, bem como, a crítica feita à violência contra a mulher deixa você de coração partido, indignado e as vezes desolado. O conteúdo foi exposto de forma impecável. É doloroso ver como é difícil para familiares lidar, superar, apoiar as vítimas e/ou pessoas muito próximas as vitimas. Vale muito a pena assistir, aprender e acompanhar a superação dos traumas em questão. Tem muita crítica válida para a nossa sociedade, eu aprendi e também sofri pelas pessoas que passam por situações parecidas. E as vezes, mesmo buscando ajuda, elas ainda continuam em perigo (isso foi de partir o coração). ...Eu senti falta de algumas respostas, como a motivação do sequestrador e os outros casos do perseguidor, mas tudo bem. E que bom, poder ver um final com uma conclusão que aquece o coração, trás um conforto bem quentinho.

Read More

MUITO BOM! Uma pena esse drama ser pouco explorado. Ele merece uma atenção maior!

Ele é completamente diferente do que achei que iria assistir. Estamos diante de uma baita suspense que gira em torno do desparecimento de uma criança que afetou profundamente uma família. Mas claro que tem nosso querido romance ligado a história.
A trama foca nos protagonistas Eun Gye-hoon (Yeo Jin Goo) e Noh Da-hyun (Moon Ga Young) e a conexão que eles desenvolvem sem ao menos se conhecerem.
Eun Gye-hoon, um famoso chefe de cozinha, e sua irmã gêmea possuíam a habilidade de sentir o que o outro sentia, mesmo que estivessem distantes. Mas esse laço foi cortado após o desaparecimento da irmã quando tinham 10 anos, tendo a certeza de que ela estava morta. Esse desaparecimento destruiu sua família: seu pai continuou procurando pela filha, enquanto a mãe o culpou pela morte.

Dezoito anos depois, ele é tomado por uma surpresa ao começar a sentir as mesmas emoções e sentimentos que tinha com sua irmã. Começa a ter sentimentos inesperados: chora, fica triste, angustiado sem motivo algum. Pensando que esses sentimentos poderiam ser da sua irmã, ele volta para o bairro onde ela desapareceu e abre um restaurante.
Lá, ele se depara com No Da-hyun e sente todas as suas alegrias, tristezas e dores da mesma forma que acontecia com sua irmã, o que o leva a questionar os mistérios que cercam essa conexão. Agora seu objetivo é descobrir se ela é sua irmã desaparecida, o que aconteceu com ela e o motivo dessa conexão.
Claro que no desenrolar da trama vamos descobrindo o motivo desta conexão entre eles existir e como tudo dentro da cidade natal incluindo os moradores se conectam nessa história.
O drama aborda sentimentos complexos como a culpa e traumas de uma forma bem leve e cuidadosa e mostra que ser humano é uma constante lição sobre perdão, inclusive de si mesmo.
Ambos personagens principais entregam um romance lindo e faz com que o espectador torça para que fiquem juntos, apesar de tudo o que parece tentar separá-los. O protagonista é tão bom e tão lindinho que parece que foi desenhado.
Termino esse drama completamente apaixonada, e ao mesmo tempo em pedaços. Casal lindo e apaixonante.

Read More

Todos têm sua maneira de sentir dor

O que é conviver com alguém que simplesmente desaparece da sua vida? Quantas pessoas no mundo convivem com esse drama. A dor é individual, dói de maneira diferente em cada um e não cabe julgar quem sente mais e quem sente menos ou quem deveria ou não sentir. Realmente só coloco minha opinião em conteúdos que falem algo e que valham a pena falar. Perder alguém é uma dor imensurável, ainda mais sem explicação, e uma ferida com a dor que nunca vai sumir, diminuir ou melhorar, ela sempre estará lá, e dependendo do seu grau de sensibilidade sangrará mais ou menos vezes. Deixo aqui meus sinceros sentimentos a todos que perderam de forma trágica seus entes queridos, meu coração se solidariza com o seus e peço, que Deus seja complacente com sua dor. Vale muito a pena ver, principalmente levando em consideração o baixo índice de violência na Coreia do Sul, mas que no Brasil ainda é muito recorrente, o desaparecimento de crianças... :( TT TT TT TT

Read More

Não se culpe

"Ghyeoon, se lembre disso. Realmente não é sua culpa. Então pare de chorar. Me prometa"

Fiquei imaginando como se sentem as pessoas que perderam pessoas que amam e nunca encontraram seus corpos. Esse drama demonstra bem. Assim como o peso da culpa. Ghyeoon carregava o peso da culpa consigo, e isso o destruiu. Foi um longo caminho para ele chegar ao perdão, perdoar a si mesmo.

Fui muito bom acompanhar durante as semanas que ia lançando, criei várias teorias e ansiei pelo próximo episódio.
Eu amei a história, como tudo se desenvolveu e como se finalizou, sem nenhuma ponta solta. E sempre com um plot twist me surpreendendo.
Chorei mas também ri muito. Foi divertido e emocionante.
As atuações, a química, cenários, e a ost, foram todos impecáveis.

Read More