Reviews

Les fleurs n'ont pas eu le temps de fleurir

Et bien... Our Blooming Youth avait tout pour être un merveilleux bouquet. Un bon et joli casting ainsi qu'une intrigue jonglant entre malédictions, meurtres et romance dans l'ère Joseon. Malheureusement, les fleurs ne fleuriront pas.

Le premier épisode est bon. Il met en place les personnages et les situations auxquelles nous allons être confrontés. C'était une bonne façon de nous projeter les grandes lignes. Il suffisait ensuite de relier tout ça avec des personnages, des actions et... ah ! Pas vraiment, en fin de compte.
Les personnages sont moyennement intéressants. Park Hyung Sik amène une image sympathique au Prince héritier avec un caractère sensiblement différent. Cependant, il n'est pas non plus le plus mémorable qu'on puisse avoir, son personnage manque cruellement de développement.
Jeon So Nee compose son personnage (Min Jae Yi) de façon désinvolte, si bien qu'elle devient ennuyeuse entre deux répliques. Déguisée en homme ou dans sa propre peau de femme, elle reste peu engageante.

Si on sent une franche solidarité entre femmes (notamment entre Min Jae Yi et Jang Ga Ram (incarnée par Pyo Ye Jin)) ainsi que quelques ondes de modernité, cela ne suffit pas.
L'action manque. On préfère nous la raconter. Pourquoi ? On préfère aussi nous relater des conversations plutôt que d'assister à la réelle conversation. Pourquoi, encore une fois ? Quel est l'intérêt ?

Sur le papier, Our Blooming Youth avait un incroyable potentiel (avec son lot de complot politique, cela va de soit). Mais au final ce n'est jamais devenu palpitant tant sur son intrigue que sur ses personnages.

Read More

Un épilogue bienvenu

J'aurais probablement pu mieux noter ce special s'il n'y avait eu le premier épisode et ses moments comiques, qui s'éloignent de l'esprit de The Eclipse, en intégrant ces rêves cinématographiques un peu ridicules. Y avait-il besoin de rallonger la longueur des épisodes ? J'ai du mal à me l'expliquer autrement.
Le deuxième épisode rejoint la série principale, avec un épilogue bienvenu, plus romantique, abordant plusieurs questions intéressantes, que faire de sa vie, écouter les autres ou s'écouter soi-même, de qui s'entourer, la différence entre un endroit où vivre et un endroit où se sentir bien (place vs space). Quelle joie de retrouver nos garçons, les six. NeoLouis ne sont toujours pas considérés comme une "official pairing" par GMMTV, ce qui est bien dommage. Visuellement ça fonctionne très bien et l'opposition de leur caractère (un Néo énergique et un Louis plus doux qu'on a notamment pu voir dans Safehouse 3) me donne envie de tellement plus. FirstKhaotung (ou KhaotungFirst, qui se défend bien) montrent à nouveau toute l'étendue de leur talent et une complicité évidente.
En gros, je suis très contente de cet épilogue (malgré les petites absurdités de l'épisode 1).

Read More

Juefo de amor

Para el que empieza a ver, el primer capitulo, la verdad te parece algo ridiculo que la protagonista (ya una mujer adulta) se ponga tan mal porque los padres se separan. NI que tuviese 5 años. Pasado ese capitulo. La historia se encarrila y casi todos los capitulos (aun siendo cada uno de 1 hora y cuarenta. podria decirse que hay 2 en 1) hay emociones y tensiones. Hay muchas escenas juntos de los protagonistas. Se ve el desarrollo de los personajes. Y creo que se cuenta bien los miedos de cada uno de los personajes y lo que hace que actuel como tal. Me hubiese quizas gustado.. que exploten algo mas los celos. Casi no hay.
Es una de las tailandesas que mas me gustaron..

Read More

လူကြီးလူငယ်မရွေး ကြည့်သင့်သည်

❗️???မျက်ရည်လွယ်သူ မဖတ်ပါနဲ့???❗️

အင်ဂွမ် နဲ့ ဟိုရှစ်၊ ယောင်ဂျု နဲ့ ဟျွန်း တို့ရဲ့ Our Blues

Our Blues Reviewကို ရေးကြပါဆိုပြီး ပြောကြသူတွေရှိပါတယ်။ရေးမယ်လို့လည်းစဉ်းစားထားပေမယ့် သိတဲ့အတိုင်း ဒီဇာတ်လမ်းတွဲက အားလုံးကအဓိကဇာတ်ဆောင်တွေချည်းမို့သူတို့အပိုင်းပြီးသွားတဲ့တိုင် မပါတော့တာမဟုတ်ဘဲ ဟန်ဆုကလွဲပြီး ကျန်တဲ့ကျွန်ပေါ်မှာနေတဲ့သူတွေက ပါနေအုန်းမယ်လို့ ထင်ရတာကြောင့် ဇာတ်ကောင်အသီးအသီးရဲ့ဇာတ်သိမ်းကမသိရသေးပါဘူး။ဒါကြောင့်မို့ရေးရတာ နည်းနည်းတော့လက်ဝင်သလို ခက်လည်းခက်ပါတယ်။

ဒီReviewကတော့ အင်ဂွမ်နဲ့ဟျွန်း၊ဟိုရှစ်နဲ့ ယောင်ဂျုတို့သားအဖ ၂တွဲရဲ့အပိုင်းအကြောင်းကို focusထုတ်ထားတဲ့ Reviewဘဲဖြစ်ပါတယ်။

ငိုရတယ် ငိုရတယ်ဆိုပြီးပြောစရာကိုမလိုပါဘူး။တကယ် တော့ ဘာကြောင့်ငိုရသလဲဆိုတော့သူတို့သားအဖ၂တွဲရဲ့အကြောင်းက လူတွေမှာရှိကြတဲ့ သားသမီးနဲ့မိဘအကြောင်း၊သူငယ်ချင်းအကြောင်း၊ ကျောင်းသားဘ၀ ဘာမှမသိခင် ဘဝကိုနှမ်းတွက်တွက်ပြီး တွက်ချေကိုက်မယ်လို့ထင်ထားတဲ့အကြောင်းတွေကြောင့်ဘဲဖြစ်ပါတယ်။

ဇာတ်လမ်းမကြည့်ဖူးပေမယ့် Reviewဖတ်တဲ့သူတွေနားလည်အောင်ဇာတ်အကျဉ်းလေးကိုပြောပြပါ့မယ်။အင်ဂွမ်နဲ့ဟိုရှစ်က သူငယ်ချင်းတွေ၊အိမ်ကလည်း အပေါ်အောက်နေကြပေမယ့် မတည့်ကြပါဘူး။သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သားနဲ့ သမီးတစ်ယောက်စီရှိကြတယ်းအဲ့ဒါကတော့ ယောင်ဂျုနဲ့ ဟျွန်းပါ။သူတို့ကတော့ အထက်တန်းကျောင်းသူကျောင်းသားလေးများဖြစ်ပြီး စာတော်တဲ့သူတွေဖြစ်ကာ ဆိုးလ်မှာရှိတဲတက္ကသိုလ်မှာသွားတက်ဖို့အတွက် မိဘတွေကကော သူတို့နှစ်ယောက်ကပါရည်မှန်းထားပေမယ့် ယောင်ဂျုနဲ့ဟျွန်းတို့က ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီး လွန်လွန်ကျူးကျုးဖြစ်ကာ ယောင်ဂျုမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိရာကနေပြီး ဇာတ်လမ်းကဇာတ်ရှိန်မြင့်လာတယ် လို့ ဆိုရမှာပါ။အဲ့ဒီ့နောက်ပိုင်းမှာတော့ သားအဖတွေအချင်းချင်းပြောတဲ့စကားလုံးတွေက ကြည့်တဲ့ပရိသတ် တွေကို ထိမှန်စေပါတယ်။

သားဖြစ်သူကို အမြဲတမ်းကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြောပေမယ့် တကယ်တော့သားဟျွန်းတစ်ယောက်တည်းကသာ သူ့အတွက်ဂုဏ်ယူစရာဆိုတဲ့ အင်ဂွမ်ဟာ အရင်က လူဆိုးဂိုဏ်းသမားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့ကြောင့် အမေဖြစ်သူကဆုံးပါးပြီး၊မိန်းမဖြစ်သူကလည်းထွက်သွားခဲ့တာမို့ကျန်ခဲ့တဲ့ သားကိုလူကောင်းလူတော်တစ်ယောက်ဖြစ်အောင်ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့အတွက် လူဆိုးအလုပ်ကိုစွန့်လွှတ်ပြီး ဝတ်အူပြုတ်(နားလည်အောင်အလွယ်ရေးလိုက်ပါသည်) လုပ်ပြီး ဈေးတွေမှာလှည့်ရောင်းရင်းနဲ့ ပညာတော်တဲ့သားဖြစ်သူကို ဆိုးလ်ကကျောင်းကောင်းကောင်းမှာ ပညာတက်ဘွဲ့ရစေလိုတဲ့ အဖေတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့သားက သူ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ပေမယ့်အကြောင်း တစ်ခုကြောင့် မတည့်တော့တဲ့ဟိုရှစ် သမီး ယောင်ဂျုနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်နေတဲ့အပြင် ကိုယ်ဝန်ပါရစေတယ်ဆိုတာကိုသိလိုက်ရချိန်မှာတော့ ဖခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ပုံမှန်ဆိုရင် သားကိုအပြစ်ဆိုတာဖြစ်ပေမယ့် သူပြောတဲ့စကားက ”မင်းကို ယောင်ဂျုက ဖြားယောင်းလို့မဟုတ်လား”ဆိုပြီးသူ့ဘဝ ရဲ့တစ်ခုတည်းသော ဂုဏ်ယူစရာ သားကိုသံသယမမြင်ဘဲ တဖက်သားအပြစ်ဆိုပြီးမြင်တဲ့ ဖခင်တစ်ယောက်ရဲ့ သားအပေါ်မှာထားတဲ့(ဘယ်သူတွေဘာဖြစ်ဖြစ်သားဆိုတဲ့)စိတ် ကိုတွေ့ရပါတယ်။ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံး ဘယ်လိုတွေဘဲပြော ပြော သားနဲ့တဖက်ကယောင်ဂျုတို့ကချစ်ကြိုက်ကြပြီးအခု လိုဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုသိပေမယ့်လည်း လက်မခံနိုင်ခဲ့ ဘူး။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သားဖြစ်သူ ဟျွန်းကို လူလားမြောက်ကိုရှာဖွေကျွေးမွေးခဲဲ့တဲ့ သူ့လိုမျိုးသူ့သားကိုအပင်ပန်းမခံစေလိုတဲ့ မိဘရဲ့မေတာကို ပါးစပ်က တခွန်းမှမပြောဘဲနဲ့ အရိပ်အယောင်လည်းမပြဘဲနဲ့ သူ့သားဘဝကို ပျက်စေတယ်လို့သူယူဆတဲ့ကိုယ်ဝန်(ကလေး) ကိုဘဲတနည်းနည်းနဲ့ပျောက်ပျက်အောင် သူကြိုးစားပါတော့တယ်။

ဒါပေမယ့် အဲ့ဒါကိုသားဖြစ်သူက မကျေနပ်ဘဲ အဖေ့ကို အမေက ထားခဲ့တာ၊အဖေ့ကိုအဖေလို့ခေါ်ရမှာမုန်းတယ်။ အဖေ့ရဲ့သားဖြစ်ရတာရှက်တယ်ဆိုပြီးသားဖြစ်သူရဲ့အပြော တွေမှာ ဘယ်လောက်ရမ်းတဲ့ လူကြမ်းကြီးဖြစ်ပါစေ။တခွန်းမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘဲပြိုလဲခဲ့ရတယ်။နောက်ဆုံးပိတ်သားဖြစ်သူက သူ့ဆီကိုလာပြီး အကျိုးအကြောင်းပြောတဲ့အချိန်ရောက်မှ သူဘာကြောင့် အခုလို တားရသလဲ သူ့ရဲ့မိဘတစ်ယောက်ရဲ့အတွေးတွေကိုပြောရင်းနဲ့ သားအဖနှစ် ယောက်ရဲ့ အပြန်အလှန်ပြောတဲ့စကားလုံးတိုင်းဟာကြည့်တဲ့ပရိသတ်တွေရဲ့ ရင်ဝကိုထိမှန်စေမယ်လို့ထင်မိပါတယ်။

နောက်ထပ်သားအဖတွေကတော့ ဟိုရှစ်နဲ့ယောင်ဂျုတို့ ဘဲ ဖြစ်ပါတယ်။လောင်းကစားသမား ဟိုရှစ်ကို မိန်းမဖြစ်သူက ထားခဲ့တာမို့ သမီးယောင်ဂျုကို အဖေတစ်ယောက်တည်းနဲ့ကျွေးမွေးပြုစု ပျိုးထောင်ခဲ့တဲ့ ယောင်ဂျုဟာသူ့အတွက် တော့ စာတော်တဲ့သူ့သမီးဟာအဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ရတနာတစ် ခုလိုပါဘဲ။သမီးလုပ်သူက ဆိုးလ်ကိုသွားပြီးကျောင်းတက် တဲ့အခါ သူကိုယ်တိုင်က ငါးဖမ်သင်္ဘောလေးဝယ်ပြီး သူဝါသနာပါတဲ့ ငါးဖမ်းအလုပ်လုပ်လုပ်ပြီးအခုလို ငါးဆိုင် တွေမှာ ရေခဲရောင်းတဲ့အလုပ်ကို မလုပ်တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးအဲ့ဒီ့အချိန်လေးကို ရောက်ဖို့အတွက် ကြိုတွေးပြီးပျော်နေတဲ့သူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်ပါတယ်။

အရင်က လောင်းကစားကြောင့် ဘဝပျက်ခဲ့ပေမယ့် အခုလို ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ်လုပ်စားနေတာဟာသူ့မှာအကြောင်း တစ်ခုရှိပါတယ်။အဲ့ဒါဟာဘာလဲဆိုတော့ မိန်းမက အိမ်ကထွက်သွားတဲ့အခါ စားစရာမရှိတဲ့ သမီးဖြစ်သူကိုပြပြီး အဲ့ဒီ့အချိန်က လူဆိုးလုပ်နေတဲ့ အင်ဂွတ်ဆီကိုသွားပြီး ပိုက်ဆံတောင်းခဲ့ပါတယ်။အရင်ကလည်း အခုလိုတောင်းခဲ့ပေမယ့် ခုချိန်မှာတော့ သမီးကိုဗန်းပြပြီး ပိုက်ဆံတောင်းတယ်(မြန်မာလိုဆို မျောက်ပြ ဆန်တောင်းတယ်)ဆိုပြီး ပြောသွားတဲ့ အွင်ဂွတ်ရဲ့စကားကို နာကျဉ်းပြီး အင်ဂွတ်နဲ့အခုလို မတည့်တဲ့ရန်သူတွေလိုဖြစ်သွားသလို လောင်းကစားကိုရပ်ပြီး ရေခဲရောင်းတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ကိုင်ခဲ့ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် သူ့အိမ်မက်တွေအကောင်အထည်ဖော်ဖို့အချိန်နီးနေတဲ့အခါမှာဘဲ သမီးဖြစ်သူက သူ့ရန်သူလို့သတ်မှတ်ထားတဲ့ အင်ဂွတ်သား ဟျွန်းရဲ့ကိုယ်ဝန်ကိုလွယ်လိုက်ရပြီဆိုတာကိုသိလိုက်ရချိန်မှာ ပါးစပ်ကနေ စကားလုံးထွက်မလာရတော့အထိဖြစ်ခဲ့တယ်။နောက်ဆုံးသမီးဖြစ်သူရဲ့ ကိုယ်ခနာကအဓိကဆိုတာကို သူနားလည်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူ့သမီးအတွက်စုထားတဲ့ တကသိုလ်ကျောင်းစရိတ်နဲ့ သူကအိမ်မက်တွေအတွက် ဝယ်တဲ့ငါးဖယ်သင်္ဘောဝယ်မယ့် ငွေတွေအားလုံးကိုပေးလိုက်ပြီး ကလေးမွေးဖို့ ဟျွန်းနဲ့အတူတူနေချင်လည်းနေဖို့ဆိုပြီး ရင်နာနာနဲ့ ခွင့်ပြုပေးခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့် ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်တဲ့ ယောင်ဂျုက သူ့အဖေဆီကလိုအပ်နေတာဟာ ခွင့်လွတ်ခြင်းတွေ ပိုက်ဆံတွေမဟုတ်ဘဲ သူနဲ့ဟျွန်းတှို့နှစ်ယောက်ကို သဘောတူလက်ခံပေးဖို့ပါ။ဒါပေမယ့် ဖခင်တစ်ယောက်ရဲ့ မိဘမေတာဆိုတဲ့အရာက က သဘောတူလက်ခံပေးဖို့စိတ်ကို မဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ဘူး။နောက်ဆုံးမှာတော့ ကျောင်းအထိသွားပြီး သူ့သမီးကိုယ်ဝန်နဲ့ကျောင်းတက်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အရာကို သိပြီးပြန်သွားတဲ့အချိန် ယောင်ဂျုက သူဟာ ဘယ်သူနဲ့ဘဲအတူတူရှိနေပါစေ အဖေမရှိတဲ့အခါ သမီးဟာအမြဲတမ်းအထီးကျန်နေမှာဘဲဆိုတဲ့စကားလုံးက သူ့ကို အကြီးမားဆုံးရိုက်ခတ်မှု့ကြီးတစ်ခုဖြစ်စေမယ်လို့ထင်မိပါတယ်။

အင်ဂွတ်နဲ့ဟျွန်း၊ ဟိုရှစ်နဲ့ယောင်ဂျုတို့ သားအဖတွေဘယ် လို များရှေ့ဆက်ကြမလဲဆိုုတာကိုနောက်လာမယ့်အပိုင်းတွေမှာ ဆက်ပြီးကြည့်ရမယ်လို့ထင်ပါတယ်။

#victor_khai
#zarnikoreanwave

Read More

စေတနာပို ဘေးဖြစ်

Sky Castle တို့လို ပုံစံဘဲ ဒါပေမယ့် တင်ပြပုံမတူဘူး
တကယ်ဆို အရင်တည်းက jtbc dramaတွေက အရမ်းလူကြိုက်များတဲ့ပုံစံမျိုး မရှိပေမယ့် ကြိုက်တဲ့သူဆို တအားကြိုက်တဲ့ဇာတ်လမ်းမျိုးရိုက်တာ ပိုများတယ်
ဥပမာ Snowdrop တို့ Reborn Rich တို့လိုဇာတ်မျိူးဆို တော်ရုံ Channel တွေက မထိရဲတဲ့ဇာတ်မျိုးကို ရိုက်ချပစ်တာမျိုး
Adminက နဂိုတည်းက jtbc ကိုလည်းကြိုက်တယ်ဒါပေမယ့်tvN ကျတော့ popping ဘက်သွားတဲ့ သရုပ်ဆောင်တွေနဲ့ ဇာတ်လမ်းကိုရွေးတာများတယ်
ဥပမာ Penthouse နာမည်ကြီးတော့ Lee Jiah တို့ Kim Soyeon တို့နဲ့ ဇာတ်လမ်းတွဲရိုက်တာမျိုးပေါ့
anyway, bad mom က ထင်ထားတာထက် ပိုကောင်းနေတာrating လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့လိုက်လာပြီ
#victor_khai

Read More

Demasiado bellos!! son una ternurita, la musica muy bella especialmente la canción que cantan a duo esos dos, disfrute bastante viéndolos comportarse de esa manera, siempre transmiten muchísimo y en estos dos episodios la verdad que sentí ese sentimiento que ellos se tienen, la forma tan bella que tienen de expresarse hace que sientas esa envidia de que no eres tu quien estas ahi, había cosas que podian mejor en la historia pero en general si me gusto y ame ver la parejitas secundaria, de corazón necesito una serie de esa pareja, no deje de amar a la principal pero la secundaria desde la serie pasada tiene parte de mi amor y amarla con locura verlos como los protagonista de su propia historia.

Read More

Un bonito drama adolescente.

Sinceramente no esperaba mucho de esta película, pensé que iba a ser una más del montón digna de no más de un 7, pero terminó gustándome un montón. ＊*♡( ⁎ᵕᴗᵕ⁎ ）

Me gusta mucho el desarrollo que tienen los personajes, todos ellos tienen alguna meta o cambios que quieren realizar y me gusta que nos adentren tanto a cada uno. También la escenografía era increíble, amé las escenas con nieve o los paisajes hermosos que habían. La música igual me gustó mucho, no sabía que esa canción de Honeyworks venía de acá pero en la parte que sonó lagrimeé, ese momento de la peli fue muy fuerte. Es una película muy dramática y con varios giros, pero lo sentí como ese tipo de drama bueno que te hace sentir mil emociones y cuando llega el final te deja completamente reconfortado.

Lo único que diría que le falto, son más momentos entre la pareja principal. Me hubiera gustado ver muchísimo más de ellos dos y su relación amor-odio. Siento que el cambio de sentimientos de la prota fue muy abrupto, de repente se había enamorado de él. No es que el amor necesite algún tipo de explicación pero me hubiera gustado mucho que haya un mayor detonante para que se enamore , y en ese caso que nos lo muestren. (No me leí el manga pero, seguramente ahí lo muestran más a detalle.)

En fin, es una peli de romance muy bonita y, por más cliché que sea, lo que la diferencia de otras es la cercanía que nos hacen sentir a los personajes. En verdad la recomiendo si quieren pasarse un buen rato viéndose un drama adolescente con final feliz. <3

Read More

Clichê atrás de clichê

Algumas palavras pra resumir essa série e te ajudar na decisão de assistir ou não:

É uma série boa?
Mais ou menos.
Tem clichê?
Até demais. Prota masculino sem emoção, estoico, poker face, dono de empresa blablabla e mulher mais nova que ele que é uma pessoa nada de especial à primeira vista (mas claro que ele vai descobrir as qualidades dela), contrato de casamento e consequente co-habitação e 300s maus entendidos pra enrolar a história até o fim dos tempos.
Mas mesmo assim consegue ser engraçada?
Sim.
Os atores são bons?
Os atores até que são bons, os problemas que eu vejo aqui estão mais ligados a produção.
Mas e a história?
Tem vários furos de roteiro, mal entendido atrás de mal entendido pra fazer a história continuar rolando porque se não tudo acabava em 5 episódios. O "dito" segundo casal tem uma evolução no relacionamento super esquisita, parece que saltou no tempo porque do nada a mulher simplesmente decide começar a gostar do cara sem nada de relevante ter acontecido. Muito estranho.
Recomendo essa série pra quem não tiver assim, mais nada de diferente pra assistir e só quiser uma história levinha pra dar umas boas risadas.

Read More

Commediola infantile con aspirazioni sociali

Breve commediola romantica nipponica apparentemente destinata ad un pubblico di giovanissimi, ma con qualche considerazione morale a condire una pasta altrimenti insipida e completamente senza sugo.

La prima considerazione da farsi è che la locandina del drama è completamente fuorviante: gli abiti e la scena rappresentata non si ritrovano in alcun momento della serie e non potrebbero essere più diversi da quelli che sono i due protagonisti.

Shikamori Umi è una giovane impiegata che lavora ad un talk show e viene sfruttata in turni di lavoro massacranti dal suo capo, al punto da non dormire per giorni di fila. La situazione cambia quando lascia il lavoro e viene assunta alla Animal Beauty, una società che si occupa di trucco e bellezza: si tratta di un ambiente molto più friendly (in modo poco plausibile), giovane, fresco, innovativo e frequentato da un sacco di bella gente. Un fotografo, il presidente della società e, per certi versi, anche il suo vicepresidente e diversi altri personaggi, paiono tutti gravitare intorno a Umi e, in un modo o nell’altro, a interessarsi a lei.

Sarebbe però sbagliato pensare a questa serie in termini di solo romanticismo. Si affronta un tema molto attuale in Giappone: quello degli eccessivi carichi lavorativi scaricati sui dipendenti, che sono spesso costretti a fare più ore dell’orologio, rinunciando alla vita familiare e sociale, al punto da arrivare ad ammalarsi e, in casi estremi, anche a morire. La nostra Umi affronta quindi un percorso di riflessione, autoanalisi e crescita, che la porta a comprendere se stessa e quello che vuole dalla vita. Nel frattempo, troverà anche l’amore.

Ora, non posso dire che questa serie mi abbia soddisfatto. La recitazione è spesso eccessiva, i dialoghi a volte forzati, la gestualità esagerata, e non sono rari i momenti di imbarazzo di seconda mano per quello che accade sullo schermo. Le ragazze, e specialmente la protagonista, sono descritte in modo molto infantile: Suzuki Airi viene fatta agitare e strillare come un’oca e corricchia spesso qua e là come una gallina senza testa. Altre volte, invece, la sceneggiatura la porta a correre come una pazza per mezza città per arrivare a destinazione. I taxi, questi sconosciuti…

Per quanto il lavoro al talk show sia mostrato in modo abbastanza verosimile, quando l’ambientazione si sposta alla Animal Beauty le cose diventano molto meno plausibili: più che una società sembra una gabbia di matti. Ho avuto spesso l’impressione di guardare un anime interpretato dal vero.

Per carità, il tutto è ancora abbastanza godibile, a patto di accettare le cose così come ci vengono mostrate, senza assolutamente porsi domande sulla logica di ciò che accade e sorvolando sull’estremo infantilismo delle vicende. Bisogna anche superare lo scoglio degli ultimi due episodi, terribilmente rarefatti e noiosi, almeno fino al finale che, in buona tradizione Dramaland, dipana negli ultimi minuti tutte le matasse e ci elargisce tre coppie in un botto solo, regalandoci nel contempo anche un sottilissimo profumo di BL.

Al netto delle particolarità della recitazione della protagonista Suzuki Airi, che abbiamo già detto costretta a performance da macchietta, in realtà questa ragazza, quando non le viene imposto altrimenti, è molto brava, sia nei momenti allegri che in quelli più drammatici. Anche Honda Kyoya, che interpreta il fotografo, è una spanna sopra gli altri, e Izuka Kenta, il burbero vice, se la cava benissimo ed è molto piacevole. Al contrario, il CEO Jin Shirasu è piuttosto piatto e poco coinvolgente: non pervenuto. Il cast secondario agisce come mero contorno, e fa semplicemente il suo lavoro.

Una particolarità di questo drama è che ci sono alcune situazioni pregnanti in cui cessa qualsiasi sottofondo musicale, lasciando la scena completamente muta, e la cosa è abbastanza originale da essere notata. Purtroppo, però, si nota anche una certa mancanza di affiatamento di coppia in quella principale, che dovrebbe essere uno dei punti fermi della serie, e non coinvolge affatto.

Un commento musicale generalmente abbastanza anonimo, costumi vari ma decisamente lontani dai nostri gusti e una cinematografia semplice completano la disamina di questo drama, che vanta anche un minuscolo sequel, intitolato Animals: Kikoku-hen.

Read More

Bom esse dorama é daqueles que prometem e cumprem, eu adorei demais a história e o enredo, ele de fato merece o hype todo que teve/está tendo.
Muito fofa a relação de carinho na família da protagonista, a maneira que ela se dedica e faz o possível e impossível por eles, acho que isso que me cativou ainda mais.
É importante demais o tema abordado, a pressão que os jovens sofrem com o vestibular e o que algumas mães são capazes de fazer para obter o resultado querido.
Sem falar no suspense e tensão que ele traz também, o plot twist foi demais.
Sem falar no casal, que foi um dos mais maduros que já vi.

Read More

Tiga orang buronan

Menceritakan tiga orang tokoh bernama Miw, Shin, dan Neo ; mereka bertiga berasal dari latar kehidupan yang berbeda-beda, karena sebuah kasus mereka bertiga harus kabur dari kejaran orang-orang yang terlibat dengan kasus tersebut, sepanjang episode mungkin hanya menceritakan "kabur"nya mereka sambil mencari jati diri sendiri tentang "mau dibawa kemana kehidupan mereka". Sayangnya hal ini semakin sulit karena ketiga karakter ini terlibat cinta segi-tiga. Dari segi scene sangat bagus, epic dan menegangkan ya. Penokohan yang dipilih juga sangat cocok karena terdapat Tay Tawan dan Joss Wayar, terdapat nuansa bL di series ini, nuansa Str8 juga ada ; keduanya sama dan saling melengkapi. Dari segi cerita mungkin agak monoton ya, dan terlihat agak membosankan, namun karena terdapat adegan menegangkan, terkadang rasa bosan itu terobati. Yang kuat dari series ini adalah ini bukan hanya sekedar kabur, namun tentang pencarian jati diri dan tanggung jawab, serta kedewasaan. Rekomendasi ? YES, tapi untuk para bL fans, harus agak kecewa karena ini bukan bL murni. Menurutku scene romantis di sini agak sedikit semu dan kuantitasnya bahkan sedikit.

Read More

Vintage, but ...

Agak bingung memberikan penilaian untuk film yang satu ini, saya sudah lama sekali menonton film ini dan agak lupa ceritanya bagaimana, intinya seperti menceritakan seorang yang terkena semacam kekerasan seksual dari orang asing, kemudian bertemu dengan seorang pria yang "kaya" kemudian mereka menjalin hubungan dan muncul chemistry, alih-alih punya hubungan yang sehat, menurutku ini sama sekali tidak bisa disebut sebagai hubungan yang sehat. Dari segi scene menurutku agak membingungkan ya, nuansanya sangat vintage, ya memang ini film lama, namun dari pemilihan aktor - aku fikir tidak terlalu buruk. Saya tidak merekomendasikan film ini, mungkin film ini bisa di tonton ; tapi hanya sebatas ya menonton saja - kesan saya menonton ini ya kurang berkesan atau gmana gt ya, makna ceritanya kurang kuat dan film ini adalah film yang mengandung unsur porno dewasa.

Read More

drama leggero

Ero in cerca di un drama leggero, dai tratti primaverili e l'ho trovato. La parte thriller a tratti sembrava forzata e lacunosa, il colpevole ovvio, ma non mi è dispiaciuta. Forse delle tematiche delicate come la violenza domestica, il bullismo e la disabilità sarebbero dovute essere trattate con maggiore accortezza, poiché a tratti appaiono antipedagogici. Mi è dispiaciuto non vedere un maggiore coinvolgimento amoroso nei protagonisti, ma ho realizzato che forse l'intento era quello di concedere più leggerezza possibile alla relazione, riprendendo un attimo il bisogno della ragazza di fuggire dalla convulsa vita cittadina.
Ho apprezzato molto il sorgere dell'amicizia tra Yeo Reum e Bom, le giudico come le due protagoniste indiscusse e i due ragazzi i second lead.

Read More